رسیدن به بالاترین مؤلفه رشد – حجاب اول
بسم الله الرحمن الرحیم
برای شناخت مؤلفههای رشد و پیشرفت، باید نخست موانع پیشِ روی شناخت و آگاهی، شمارش و جستجو شود تا ناخواسته با وجود این حجابها دچار دوبینی واقعیت و خطا در نتیجهگیری نشویم.
یکی از لغزشگاههای فکر انسان که هم آموزههای دینی و هم تعقل بشری آن را پذیرفته است «تکیه بر ظن و گمان به جای یقین» است. گاهی اوقات گفتههای عریان و خالی از پشتوانههای اطمینانبخش در ذهن جامعه نفوذ میکند و سامانهی ارزیابی اندیشهی افراد امت را به جهتی سست و ناپایدار سوق میدهد تا جایی که دیگر افق رشد خود را فراموش میکنند و از اهداف خود دلسرد و نا امید میشوند.
آری دستهای پنهان و آشکار، رسانههای هدفمند برای مدیریت افکار، تبلیغات و دهها سبب دیگر در ایجاد تلهی خطا در اندیشه و عمل، نقش خود را ایفا میکنند؛ اما آنچه که یک مؤمن به سفارش قرآن در رویارویی با گزارهها و اخبار و دادهها موظف است انجام دهد: «اطمینانیابی» پیش از پذیرش گزارش و اطلاعات است.
این ایستایی برای رسیدن به تراز اطمینان نه تنها مذموم نیست بلکه یک توقف پسندیده است که قدرت شناخت حق از باطل و تحلیل مطابق با واقع و در یک کلمه فرقان را (که ملکه جداییانداز حق و باطل است) در وجود انسان ایجاد میکند.
رسیدن به اطمینان قلبی و تزریق تغذیهی پاک به نظام محاسباتیِ اندیشه، متوقف بر آن است که مواد اولیهی این کارخانه از مزرعهی «یقین» چیده شده باشد.
یقین، اعتماد و رسیدن به باور محکم و دادههایی استوار است که با توجه به آن درصدد رسیدن به مولفهی رشد و پیشرفت هستیم.
پیش از آن که حکم به رشد یا عقبماندگی از اهداف کنیم باید پوشههای اطلاعات خود را ورق بزنیم و از یقینیبودن آن اطمینان حاصل کنیم.
گاهی چون کارخانه قلب امت، با دوری از موعظهی امامت، طعام خود را از بذر یقین نگرفته است، با هجوم و حمله ی لشکر یأس، بدنهی جامعه دچار سستی و تردید در حرکت خروشان خود میشود.
حال آنکه اگر به یقینپذیری تربیت شده باشیم به آسانی به آفت تردید و ناامیدی دچار نخواهیم شد.
بیاموزیم که راه رسیدن به تشخیص صحیح استفاده از دادههای یقینی و اطمینانآور است و ما را از حجاب گمان و ظنِّ ناپسند، رهایی میبخشد.
پس در اولین گام باید حجاب اعتماد کاذب بر ظن و گمان را پاره کنیم و به جوشن یقین آراسته شویم تا بتوانیم رخدادهای تاریخ امت و امامت را بشناسیم.
با ما همراه باشید…